کودکان خود را با بازی علاقمند به کتاب کنید
تاریخ انتشار: ۴ بهمن ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۹۲۱۷۳۳
گروه جامعه خبرگزاری آنا، کودکان به هنگام استفاده از این کتابها در قالب بازی و هیجان مسائل زیادی را میآموزند و در کنار آن نگرش مثبتی نسبت به کتابها در ذهن آنها ایجاد میشود چرا که آنها استفاده از کتاب را همراه با هیجان تجربه خواهند کرد. به همین جهت این دید مثبت آنها را به کتابخوانی تشویق خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
در دنیای دیجیتال امروز کمتر فردی به دنبال کتاب میرود، در واقع اکثر خانوادهها وقت خود صرف امور دیگر همانند سیر در گوشی همراه هوشمند و ... میکنند، باتوجهبه اینکه والدین بهعنوان الگوهای فرزندان در همین امور محسوب میشوند عدم استفاده کتاب و بیعلاقگی به آن تأثیر به سزایی بر عدم استفاده کودکان از کتاب دارد، در واقع امروزه کمتر کودکی و حتی بزرگسالی ساعت از روز خود به کتابخوانی اختصاص میدهد.
اما همچنان برخی دیگر از والدین دغدغه زیادی بر کتابخوانی فرزندان و علاقهمندان کردن به استفاده از کتاب دارند در واقع تشویق کودکان به کتابخواندن ممکن است برای بسیاری از والدین یک چالش باشد. خواندن نهتنها برای یادگیری بلکه در دنیای مدرن که ارتباطات زیادی بهصورت ایمیل و پیامهای متنی انجام میشود، ضروری است. به همین دلیل، توانایی خواندن برای درک مطلب و برقراری ارتباط مؤثر بسیار حیاتی است و باید در سنین جوانی به کودکان آموزش داده شود.
فراتر از آن، کتابخواندن برای لذت مزایای فراوانی برای افراد هم در سنین کودکی و هم در سنین بزرگسالی دارد. مطالعات نشان میدهند که عادت کتابخواندن برای لذتبردن در دوران کودکی منجر به بهبود دایره واژگان و درک مطلب کودکان و حتی ریاضیات آنها میشود.
در همین راستا باتوجهبه اهمیت موضوع با یکی از روانشناسان این حوزه به گفتگو نشسته که نتیجه را باهم میخوانیم:
**والدین بهعنوان الگوی فرزندان نقش مهمی بر کتابخوانی کودکان خود دارند
فاطمه قاسمزاده با بیان اینکه والدین بهعنوان الگوی فرزندان نقش مهمی بر کتابخوانی کودکان خود دارند، خاطرنشان کرد: والدین میتوانند با تهیه کتابهای مناسب سن آنها، عضوکردن فرزندان در کتابخانهها و ... میتواند تأثیر به سزایی بر علاقهمند کردن کودکان به کتاب و کتابخوانی داشته باشد.
وی با بیان اینکه فراهمکردن امکان دسترسی کودکان به کتابهای مناسب نقش به سزایی بر کتابخوان کردن آنها دارد، ابراز کرد: پدر و مادری که خود هیچ علاقه به خواندن کتاب از خود نشان نمیدهند نمیتوان از فرزندان خود انتظار استفاده از کتاب داشته باشند.
این روانشناس کودک و نوجوان با بیان اینکه تربیت کودک نیاز به آموزش و مطالعه دارد، ابراز کرد: والدین میتوانند کتابهای که در خصوص تربیت کودک نوشته را نزد فرزند خود مطالعه کنند، این امر سبب میشود که کودک از پدر و مادر خود الگو برداری کند و شروع به خواندن کتاب کند.
قاسم زاده با بیان اینکه نقش مراکزی آموزشی کودکان همانند مهدکودک، مدارس و موسسات مختلف میتواندد با اجرای برنامههای مختلف کودکان را به کتابخوانی علاقمند کنند، خاطر نشان کرد: در واقع این مراکز باید در آموزشهای خود یک قدم جلوتر از والدین حرکت کنند و کتاب و کتابخوانی را محور آموزشهای خود قرار دهند.
وی با بیان اینکه یکی از وضایف مراکز آموزشی آگاه سازی والدین در جلسات اولیا و مربیان در خصوص فواید کتاب خوانی در خانوادهها است، عنوان کرد: والدین باید کتابهای مناسب را در اختیار کودک قرار دهند چراکه اگر فرزند آنها کتابی برای خواندن نداشته به مرور زمان علاقه خود از دست میدهد.
این روان شناس کودک و نوجوان ضمن تاکید بر اضافه کردن کتاب به وسایل سرگرمی و بازی کودکان توسط خانواده و مراکزآموزشی، ابراز کرد: والدین باید از همان کودکی و زمانی که فرزند آنها سواد خواندن و نوشتن ندارند با خواندن کتابهای داستان متنوع و مناسب سن آنها را علاقمند به این حوزه کنند.
قاسم زاده با بیان اینکه پژوهشها نشان میدهد که کودکان علاقه زیادی به کتاب و کتابخوانی دارند، تصریح کرد: معمولا بعد از چند بار خواندن یک داستان از کتاب توسط والدین کودکان آن را یاد میگیرند و قادر خواهند بود آن را شرح دهند.
وی با بیان اینکه برخی والدین خواندن کتاب را جز فعالیتهای روزمره کودکان محسوب نمیکنند، عنوان کرد: این امر به دلیل نا آگاهی والدین و مراکز آموزشی رخ میدهد.
این پژوهشگر کودک و نوجوان با بیان اینکه کودکان بسیاری از آموزشها و مهارت مهم زندگی را از طریق کتاب و کتابخوانی یاد میگیرند، مطرح کرد: پژوهش حاکی از آن است که کودکان از کتابهای خوب و مناسب میکنند کمتر از سایر افراد مرتکب رفتار نامناسب میشوند.
قاسم زاده با بیان اینکه بسیاری از ویژگیها و رفتار مناسب از طریق کتاب به کودکان آموزش داده میشود، اظهار کرد: در واقع یادگیری آموزشهای مختلف از طریق کتاب تاثیر گذار و ماندگارتر پند و نصیحت خواهد بود.
**کتاب در برخی خانوادهها هیچ جایگاهی ندارد
وی با بیان اینکه کتاب در برخی خانوادهها هیچ جایگاهی ندارد، اذعان کرد: کتابخوانی را میتوان با ابزار، بازی و روشهای مختلف به کودکان یاد دهیم و در واقع آنها را علاقهمند به کتابخوانی کرد حتی در این راستا میتوان از طریق گوشیهای هوشمند و نرم افزار مختلف میتوان بهرهمند شد.
این روان شناس کودک و نوجوان با بیان اینکه میتوان از محتوای برخی کتاب های قصه برای اجرای نمایش، تئاتر و بازی کردن با کودکان استفاده کرد، عنوان کرد: کودکان دوست دارند چیزیرا که میخوانند اجرا کنند یا نقاشی کنند. خیلی از بچهها از کتابی که خواندهاند کلیپ میسازند و این خیلی برای خواندن کتاب به آنها اشتیاق میدهد و در عین حال میان کتابخوانی و استفاده از تکنولوژی روز نیز، هماهنگی ایجاد میکند.
قاسم زاده با بیان اینکه از طرفی بخش زیادی از آموزشهای مختلف را میتوان از طریق بازی و کتاب به کودکان یاد داد، عنوان کرد: شرکت در رویدادهای فرهنگی هم تاثیر به سزایی بر علاقمند کردن کتاب دارد به عنوان مثال حضور در نمایشگاه کتاب ویا مشاهده کتابخوانی هم سالان میتواند در این امر تاثیر گذار باشد.
وی با بیان اینکه به ندرت کودکی که به کتاب خواندن علاقه نداشته باشند وجود دارد، یاد آور کرد: اگر کودک علاقهای به خواندن کتاب از خود نشان ندهد میتواند دلایل مختلف از عدم تمایل والدین به کتاب، سخت گیری و فشار والدین بیش از حد کتابخوانی، عدم اجازه بازی کودکان و اصرار به مطالعه والدین و ... میتواند بر بی علاقگی فرزندان به کتاب موثر باشد.
انتهای پیام/
منبع: آنا
کلیدواژه: کتاب کتابخوانی کودکان قاسم زاده کودک و نوجوان خواندن کتاب کتاب خواندن کتاب و کتاب کتاب خوانی خانواده ها آموزش ها کتاب ها بر کتاب
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۹۲۱۷۳۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
چرا باید به قولهایی که به فرزندتان میدهید عمل کنید؟
همه ما بهعنوان والد تلاش میکنیم تا عمل به وعدهها را به کودکانمان بیاموزیم، اما گاهی اوقات خودمان در انجام آن کوتاهی میکنیم. وقتی به فرزندتان میگویید فردا بعد از مدرسه برای او بستنی میخرید یا اگر قبل از ظهر تکالیفش را انجام دهد او را به خانهیکی از دوستانش میبرید و بعد بنا به دلایل مختلف قولتان را عملی نمیکنید، ازنظر فرزندتان شما دروغگو هستید.
والدین الگوهایی برای فرزندان خود هستند و زمانی که آنها به وعدههای خود عمل میکنند، ممکن است فرزندان نیز به پیروی از این الگو فکر کنند؛ اما زمانی که شما به قولهایتان عمل نمیکنید فرزندتان ممکن است فکر کند که "اگر مادر یا پدرم به قول خود عمل نمیکند، چرا من باید به قولهایم عمل کنم؟ " قطعاً هیچ والدی نمیخواهد فرزندی عهدشکن تربیت کند، اما وقتی ما بهراحتی قولهایمان را زیر پا میگذاریم، با این کار بچههایمان را به سمت انجام دقیقاً همان کار سوق میدهیم.
وقتی به قول خود عمل میکنیم، این به فرزندانمان کمک میکند احساس امنیت کنند و بین ما اعتماد ایجاد میکند. هنگامیکه این اعتماد مورد خیانت قرار میگیرد، فرزندان ما احساس ناامیدی میکنند. درنهایت، آنها ممکن است اعتماد خود را نسبت به ما و آنچه ما میگوییم از دست بدهند، زیرا میبینند که وعدههای ما عملی نمیشود؛ اما آیا اینها بدان معناست که نباید به فرزندانمان قولی بدهیم؟
بدون فکر به فرزندتان قول ندهید
دکتر ناهید کرمی، روانشناس کودک و نوجوان قول دادن به کودک را منوط به شرایطی میداند و میگوید: «بهتر است والدین در شرایط ناسازگاری کودک و وقتی او برای رسیدن به خواستهاش گریه میکند یا جیغ میزند، قولی به کودک ندهند و با او همدلی و صحبت کنند تا هیجان خود را کنترل کند.»
او ادامه میدهد: «گاهی اوقات پیش میآید که در شرایط دشوار والدین بدون فکر قبلی به فرزندشان قولی میدهند که از انجام آن مطمئن نیستند؛ اما این مسئله بهشدت اعتماد کودک به والدین را کاهش میدهد.»
او تأکید میکند: «گاهی رفتار کودک بهگونهای است که از کنترل والدین خارج میشود و والدین را مجبور میکند تا قولی دهند که فقط شرایط را آرام کنند، اما از عملی کردن آن قول ناتوان هستند، در این شرایط کودک دچار سردرگمی و ناامیدی میشود. برخی مواقع هم شرایط عمل کردن به قول تغییر میکند و والدین موقعیت انجام به قول خود را از دست میدهند.»
این روانشناس کودک تصریح میکند: «بهتر است در چنین شرایط دشواری والدین بهجای قول دادن به کودک جهت کنترل رفتار، او را از محیط خارج کنند و زمانی که کودک آرامش گرفت، شرایط و قوانین را برای او با جملاتی ساده و کوتاه توضیح دهند.»
به اعتقاد کرمی، کلمات قدرت دارند و وقتی ما از آنها سوءاستفاده میکنیم یا آنها را نادیده میگیریم، این امر میتواند پیامدهایی را به دنبال داشته باشد. او میگوید: «والدینی که برای کنترل وضعیت و رفتار ناسازگار کودک خود قولی به او میدهند و به آن عمل نمیکنند باعث افزایش رفتارهای مخرب فرزند خود میشوند. آنها با ایجاد حس ناامیدی در کودک خشم او را برانگیخته و باعث کاهش عزتنفس در کودک و حس بیارزشی در او میشوند.»
او تأکید میکند: «والدین با سبک فرزند پروری مناسب احساس اعتماد و امنیت را در کودک خود به وجود میآورند. بدقولی والدین یکی از مواردی است که سبب کاشت بذر بیاعتمادی در فرزندان خواهد شد و کودک بهمرورزمان بدقولی و دروغگویی را در رفتار خود منعکس خواهد کرد. درعینحال، روحیه مسئولیتپذیری در کودک تضعیفشده و کودک دیگر قوانین و شرایط خانواده و صحبتهای والدین را جدی نخواهد گرفت.»
قول دادن گزینه خوبی برای آرام کردن کودک نیست
گاهی والدین تصور میکنند که دادن وعدههای پوشالی تنها گزینه برای آرام کردن فرزندشان است. فرض کنید کودکی چیزی میخواهد یا میخواهد خانه خاله، عمه یا عمو بماند و در این شرایط هیچچیز جز وعده به پارک رفتن یا خریدن بستنی او را آرام نمیکند؛ اما دکتر کرمی قول دادن در این شرایط را گزینه خوبی برای آرام کردن کودک نمیداند. او میگوید: «والدین معمولاً به دلیل ترس از قشقرق راه انداختن کودکان و به دلیل مشغلههای زیاد خود، قبل از حضور در شرایط خاص قوانین آن موقعیت را برای کودک توضیح و شرح نمیدهند و شرایط را شفاف نمیکنند؛ در مقابل برای آرام کردن کودک قولهای مکرر به او میدهند و برای عمل کردن به آن دچار فراموشی میشوند.»
او توصیه میکند: «والدین قبل از حضور در مکانها و موقعیتهای جدید یا خاص که میدانند کودک مستعد ناسازگاری و قشقرق به پا کردن است و همچنین جهت جلوگیری از اثرات مخرب بدقولی در کودکان، بهتر است در شرایط مناسب بیان احساسات را به کودک آموزش دهند تا کودک مهارتهای کلامی و توانایی ابراز احساسات را یاد بگیرد؛ بدین ترتیب لجبازی کودک به میزان قابلتوجهی کاهش پیدا میکند.»
کرمی تأکید میکند: «درمواقعی که کودک بجای قشقرق رفتارهای مناسب به کار میبرد، بهتر است والدین رفتارهای فرزند خود را تشویق و تحسین کنند.»
او ادامه میدهد: «والدین برنامه زمانی و مکانی ناسازگاری و قشقرق کودک را شناسایی کنند تا قبل از شروع رفتار کودک موقعیت را ترک کنند. درمواردی هم که رفتار کودک آسیبزننده نباشد میتوان آن را نادیده گرفت و آرامش خود را حفظ کرد.»
این روانشناس کودک در پایان یادآور میشود: «قانون طلایی این است که آنچه را که میگویید انجام دهید و فقط آنچه را که انجام خواهید داد، بگویید. پس اگر به فرزندتان قولی میدهید، به آن عمل کنید. اگر قصد انجام کاری را ندارید، هرگز به آن متعهد نشوید. بهطور مشابه، هرگز فرزندتان را با چیزها یا اتفاقاتی که هرگز اتفاق نخواهد افتاد، تهدید نکنید. اگر میخواهید کودکانی با اعتمادبهنفس، شاد و ایمن داشته باشید، باید به آنها امنیت بدهید، نه محیطی تهدیدکننده.»
منبع: ایرنا
باشگاه خبرنگاران جوان وبگردی خواندنیها